چند روزی است دلم می‌خواهد بنشینم و یک فصل گریه کنم. برای چه؟ نمی‌دانم اما می‌دانم که دلم هوای گریه دارد. درست مثل آسمانی ابری که هر لحظه گمان باریدنش می‌رود.
گله از چرخ ستمگر بکنم یا نکنم؟
شکوه از بخت بد اختر بکنم یا نکنم؟
در گاراژ دلو وا بکنم یا نکنم؟
ماشین عشقمو توش جا بکنم یا نکنم؟
هرکه دل داده رو دلبر بکنم یا نکنم؟
گریه‌ها از غم او سر بکنم یا نکنم؟
آه و فریاد بر افلاک کشم یا نکشم؟
دل دیوونه را در خاک کشم یا نکشم؟
هفته پیش از ابتدای فیلم، از همانجا که سعیده و تقی را کشتند، تا آخر، همانجا که سرگرد فتاحی را تیرباران کردند، اشک در چشمانم حلقه زده بود. فقط نفس‌های عمیقِ گاه و بیگاه بود که جلوی جاری شدنشان را گرفت.
از همه برنامه‌های تلویزیون، فقط همین یک فیلم را می‌بینم. کاش امشب غمناک نباشد!
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
صفحه نخست
پست الکترونیک
صفحه ی مشخصات
خانگی سازی
ذخیره کردن صفحه
اضافه به علاقه مندیها
بازدید امروز : 27
بازدید دیروز : 45
مجموع بازدیدها : 355719
باری از این دست:
نوشته های پیشین
لوگوی وبلاگ
جستجو در وبلاگ
لینک به سایت ها و وبلاگ ها لزوما به معنای تایید محتوای آنها نمیباشد
هم سرویسی ها
دیگران
لوگوی دوستان
موسیقی وبلاگ
اشتراک در وبلاگ
