درباره پست قبل:
نيازي نيست توي قرآن دنبال چنين چيزي گشت. من خودم به چشمم ديدم انسانهاي خطاکاري رو که هوس هاشون يا اشتباهاتشون رو کنار گذاشتن و ايمان پيدا کردن. اصلا هم موضوع ربطي به پايان خوش يا بد نداره. من خودم قصه رستم و سهراب رو بارها خوندم و ازش لذت بردم. اينکه بخواين به موضوع، جنسيتي نگاه کنين خيلي مسخره س!
داستانها و روايات زيادي هست درباره ي انسانهاي کافري که مومن شدن. اصلا چيز عجيبي نيست. عجيب اينه که شما نشنيدين تا حالا! اساسا اگر جز اين باشه چيزي به نام توبه هم ديگه مفهومي نداره. اينکه اين حوادث هم کيفر زليخا محسوب ميشن يا نه، خدا عالمه.
من که حقيقت ماجراي زليخا رو نمي دونم. حرفم اينه که اگر هم چنين پاياني داشته باشه، چندان دور از ذهن و واقعيت نيست. من شنيده بودم که زليخا در پيري خداپرست ميشه و به خداي يوسف ايمان مياره. نمي دونم صحيحه يا نه. اما خيلي هم غيرعادي نيست اگر چنين بوده باشه.
در هر صورت به عقيده ي من بحث کردن درباره ي چيزي که صحت و سقمش زير سواله، کار بيهوده ايه.
موفق باشيد.
