وقت داشت مساوي مي كرد .توي راه برگشت از محل كار بودم .........خسته و ناتوان . خودم خودم رو بيش از اندازه به كار ميكشم تا زخمهاي عميق سينه رو فراموش كنم .

پيروزيش يا عدم پيروزيش برام مهم نبود ............

داشتم به اين فكر ميكردم كه عزيز جانم با همراه زندگيش هميشه مشتاقانه دنبال مي كردن . اهل ورزش بودن و مربي تيمهاي شاخص استان . در زمينه هاي ديگر ورزشي ................

آره خبرش شيرين بود .....و اي كاش ما بر خلاف تهراني ها با فرهنگ باشيم . در تشويق تيممون.