سلام. پويا جان. روزت بخير. الان كه اين كامنت را مي‏نويسم وقت نماز ظهر است. مي‏بيني زندگي چه جور تو را مي‏ چرخاند. شايد هم تو زندگي را. قرار بود چه شود و چه شد. مي‏بيني كه بعضي وقت ها پازلها خودش جور مي‏شود. مي‏توانستي آن روز غروب را بخوابي. نيايي خريد. هيچ كدام از اين پازلها تشكيل نمي‏شد.

خريد. زاينده رود. خريد. خريد تو. خريد مامان. خريد بابا. نماز. پارك. ياد جعفر. اين عكس.
وقتي پازلي صحيح جا بگيرد،‏ خدا خودش مي‏داندكه پازل بعدي چه جوري بايد به دستت برسد. واقعاً پازلهاي بعدي از دست ما دور هستن. ولي پازل هر لحظه را مي‏تواني انتخاب كني. مي‏تواني هر لحظه خوب عمل كني.