تو این چند روزه خیلی از دوستان بهم گفتند که چرا مطلب نمی‌نویسم و وبلاگم را به روز نمی‌کنم. البته من هم ضمن عذر خواهی و تشکر از لطفشون، دلیلش را براشون گفتم. دلیل اون هم چیزی نیست جز اینکه دارم خاطرات اردو را توی تالار گفتگوی گروه از بلاگ تا پلاک می‌نویسم و دوست ندارم کاری که شروع کردم به خاطر مشغولیت‌هام ناتموم باقی بمونه.
راستش اول می‌خواستم خاطرات را همین جا توی وبلاگ بنویسم اما بعد دیدم هم حجم مطالب ممکنه خیلی باشه و هم اینکه این کار، زیاد با اصول من برای وبلاگ‌نویسی همخوانی نداره. از جهتی دیدم اگر توی گفتگوها بنویسم - به این دلیل که در صفحه اول پارسی بلاگ نمایش داده میشه- چه بسا تعداد افراد بیشتری – مخصوصا اردو نیامده‌ها – خاطرات را بخونند و با فضای اردو – البته از دید من – آشنا بشند. دلیل دیگری هم که نوشتن توی تالار گفتگو را انتخاب کردم، این بود که این امکان برای دیگر دوستانی که با هم اردو بودیم هم فراهم بشه که خاطرات خودشون را بنویسند تا در آخر یک مجموعه قشنگ از نوشته‌های بچه‌ها پیرامون اردو جمع‌آوری شده باشه؛ اما زهی خیال باطل !

حالا که حرف به اینجا رسید بزارید یه چیز دیگه هم بگم: به روز کردن وبلاگ برای من تابع معیارهای خاصیه که برای خودم تعریفشون کردم. ببینید به نظر من این اصلا مهم نیست که یک نفر تو وبلاگش هر روز مطلب بنویسه و یا حتی روزی چندتا پست بزاره. بلکه از نظر من کیفیت مطالب از اهمیت بیشتری برخورداره.درسته که وبلاگ یک صفحه شخصیه اما قبول داریم که هر مطلبی که توی این صفحه شخصی گذاشته میشه بالاخره بازدیدکننده‌هایی داره. اینکه آدم برای به روز نگه داشتن وبلاگش، بیاد هر روز در مورد کوچکترین اتفاقات زندگیش بنویسه، یا کم اهمیت ترین تفکراتی که به ذهنش میاد را بیان کنه، فکر نمی‌کنم کار زیاد جالبی باشه. چون این آدم برای نوشتن وبلاگ را انتخاب کرده نه یک دفترچه معمولی و باید بدونه که احتمالا مخاطبانی هستند که اون نوشته‌ها را می‌خونند و اگر چندین بار با یک تیپ مطلب مواجه بشند شاید برداشتی کودکانه از نویسنده وبلاگ تو ذهنشون ایجاد بشه و کمترین اثرش آن خواهد بود که دیگه اصلا گذارشون هم به اونجا نیفته. البته من منکر این نیستم که مدیریت وبلاگ امری‌است کاملا شخصی و آدم نباید به خاطر خوشامد مخاطب دست به هر کاری بزنه اما حرف من یه چیز دیگه‌است. حرفم سر به زور به روز نگه داشتن وبلاگه!
با نگاهی گذرا به بعضی از وبلاگ‌هایی که مهمترین افتخارشون اینه که هر روز به روزند و یا حتی روزی چندتا پست می‌گذارند، می‌بینیم که مطالبشون پر است از غلط‌های املایی و نگارشی که این خود جدای از پاس نداشتن پارسی! نوعی توهین به خواننده است. اخیرا هم که بازار کپی – پیست مطالب داغ داغه و بعضیا برای به روز نگه داشتن وبلاگشون، روی دستگاه فتوکپی را هم سفید کرده‌اند! حالا آیا واقعا اینجور به روز نگه داشتن وبلاگ درسته؟